Dîrok nûda dinivîse, dîroka Zîlan zînde dibe, sal 1996 bû; îro 2024 Şopên fedai dan pey hev, ref bi ref xwe dan çiya, soza jiyaneke bi rûmet dan, bûn şervan, bûn fermandar bûn militan. Keliyên bi êş û zehmet jiyan dikin, bi yek dengî diqîrin. Heta hênaseya xwe ya dawî bi biryarin, xwe dikin hezar perça, xwe dikin xwelî, ta ku azadî pêk bê. Ta ku serkeftin misoger bibe, meşala agirê bi ruhê tolgirtinê bilind dikin. Ala serxwebûnê didin destê hevdu. Çeka rêhevalê/a şehid digrin, di riya Kurdistana rengin de dimeşin. Heta ku digihîjin lutkeyê asê.
Di hundrê şikefteki tarî de bi ronahiya dilê wan de şewq dide. Gerilayên pîroz yên ku bê hesab berê xwe didin cengê, îro di cengeki giran de şer dikin. Zîlantî ne ev be çiye hevalno!
Zîlan dibe Sema dibe Viyan dibe Sara û Ruken, dibe ruhê Erdal û Rojhat dibe nefesa Xebat û Zana, li ser şopa wan dibin Memyan, Şervan û Doga. Dibin Helmet, Bêrîtan û Şêxmûs, Zîlana fedayî îro dibe ruhê hezaran milîtanên şoreşger. Şoreşgerên ku ji bo eşqa welat şer dikin, eşqa ku jiyanê bi wate dike, eşqa ku bi milyonan mirov li pey xwe dimeşîne. Milîtanên Apoyî vê eşqê bi wate û mezin dike.
Zîlan bi bombayayê ku bi canê xwe re li hevtînê di dilê ew faşîstên ku digot Kurd miriye diteqine, bomba bi canê Zîlanê re dibe yek parça lê li ser dijmin dibe hezar parçe. Niha li çar perçeyê Kurdistanê şer heye, dijminê dagirker tu carî cesaret nekiriye ku xwe nêzî wargeha gerila bike. Lê hêviyên xwe bi çekên ku ev çend salin li ser gerilayên qehreman bi kar tine bawer dike.
Vaye gerila li pêşiya van termobarîk ji sekinî û hîne di berxwedaniyeki pir mezin û bi bîryar de ne.
Ger ruh ne Zilantî be çawa dikarê ewqas ber xwe bide, em gerîlane gerîla kêliyên azad hîs dikin û jiyan dikin. çawa ku deva ceka min sar nabe, qelema min jî ji nîsandina van kêliyan ranewestê. Rûpel li pey rûpelê diquli be, li serê nivîsê destan tê bi nav kirin, pêngav tê pêşxistin. Derbên giran li dagirker tê xistin, tol têne girtin.
Kesayetên fedaî vê carê ne bi bomba, bi her gotinekî xwe, dilê faşîstan diteqe. Gotina ku dibêje: ‘’Agir Kete Erşê Romê’’ mîna bombeya termobarîk di rûyê dijmin de diteqe.
Sileha ku tu li ser dijminê xwe rabike û bi ser wan de bi kar bîne, mina ku hêza dijmin pûç kiriye. Ew bi felcbunê jiyan bike, ruxmî hemu teknika xwe lê disa jî ne çar maye.
Zîlantî sar û serma nas nake, fedayên serdemê ku dema diçin ser sengerên dijmin xwe li nav metroyan berf didin. Lê ew bi dilsozî û biryara xwe ve şer dikin, bi doza xwe bawer dikin, heta bigihîjin armanca xwe. Zîlan bi bîr û baweriya Rêber Apo ve mezin bû, şervanên heqîqetê li ser şopa Zîlan meşiyan û bûn sembolên tekoşîna jiyana azad. Ji ber vê dîrok îro zindî ye, her carê bi naveke dikeve dîrokê lê yên ku van navan dinivîsînin jî ew ruhê Apogerî ye ku di hundirê milîtanan de tê ava kirine. Niha di sengerên herî pêş de li Bakur û Heremên Parastinê yên Medya şerekî dijwar heye lê ruhê Zîlantî ancax bikarbe li hember vê dijwarbûnê bisekine.
Ji ber wê dijmin xwe li her derê dide û bi hemû hêza xwe ve tevdigere, lê ew çi bike jî wê bi ser nekeve, ji ber ku wê li hemberî xwe Zîlanên dil wêrek bibîne.
Di hundrê şikefteki tarî de bi ronahiya dilê wan de şewq dide. Gerilayên pîroz yên ku bê hesab berê xwe didin cengê, îro di cengeki giran de şer dikin. Zîlantî ne ev be çiye hevalno!
Zîlan dibe Sema dibe Viyan dibe Sara û Ruken, dibe ruhê Erdal û Rojhat dibe nefesa Xebat û Zana, li ser şopa wan dibin Memyan, Şervan û Doga. Dibin Helmet, Bêrîtan û Şêxmûs, Zîlana fedayî îro dibe ruhê hezaran milîtanên şoreşger. Şoreşgerên ku ji bo eşqa welat şer dikin, eşqa ku jiyanê bi wate dike, eşqa ku bi milyonan mirov li pey xwe dimeşîne. Milîtanên Apoyî vê eşqê bi wate û mezin dike.
Zîlan bi bombayayê ku bi canê xwe re li hevtînê di dilê ew faşîstên ku digot Kurd miriye diteqine, bomba bi canê Zîlanê re dibe yek parça lê li ser dijmin dibe hezar parçe. Niha li çar perçeyê Kurdistanê şer heye, dijminê dagirker tu carî cesaret nekiriye ku xwe nêzî wargeha gerila bike. Lê hêviyên xwe bi çekên ku ev çend salin li ser gerilayên qehreman bi kar tine bawer dike.
Vaye gerila li pêşiya van termobarîk ji sekinî û hîne di berxwedaniyeki pir mezin û bi bîryar de ne.
Ger ruh ne Zilantî be çawa dikarê ewqas ber xwe bide, em gerîlane gerîla kêliyên azad hîs dikin û jiyan dikin. çawa ku deva ceka min sar nabe, qelema min jî ji nîsandina van kêliyan ranewestê. Rûpel li pey rûpelê diquli be, li serê nivîsê destan tê bi nav kirin, pêngav tê pêşxistin. Derbên giran li dagirker tê xistin, tol têne girtin.
Kesayetên fedaî vê carê ne bi bomba, bi her gotinekî xwe, dilê faşîstan diteqe. Gotina ku dibêje: ‘’Agir Kete Erşê Romê’’ mîna bombeya termobarîk di rûyê dijmin de diteqe.
Sileha ku tu li ser dijminê xwe rabike û bi ser wan de bi kar bîne, mina ku hêza dijmin pûç kiriye. Ew bi felcbunê jiyan bike, ruxmî hemu teknika xwe lê disa jî ne çar maye.
Zîlantî sar û serma nas nake, fedayên serdemê ku dema diçin ser sengerên dijmin xwe li nav metroyan berf didin. Lê ew bi dilsozî û biryara xwe ve şer dikin, bi doza xwe bawer dikin, heta bigihîjin armanca xwe. Zîlan bi bîr û baweriya Rêber Apo ve mezin bû, şervanên heqîqetê li ser şopa Zîlan meşiyan û bûn sembolên tekoşîna jiyana azad. Ji ber vê dîrok îro zindî ye, her carê bi naveke dikeve dîrokê lê yên ku van navan dinivîsînin jî ew ruhê Apogerî ye ku di hundirê milîtanan de tê ava kirine. Niha di sengerên herî pêş de li Bakur û Heremên Parastinê yên Medya şerekî dijwar heye lê ruhê Zîlantî ancax bikarbe li hember vê dijwarbûnê bisekine.
Ji ber wê dijmin xwe li her derê dide û bi hemû hêza xwe ve tevdigere, lê ew çi bike jî wê bi ser nekeve, ji ber ku wê li hemberî xwe Zîlanên dil wêrek bibîne.
